در زمان خیلی دور مغازه دارها از درب های چوبی استفاده می کردند . با گذشت زمان و پیشرفت تکنولوژی و به منظور امنیت بیشتر از کرکره های آهنی به عنوان یک درب محافظ استفاده می شد . این کرکره ها توسط چوب هایی به نام " چوب کرکره " به پایین کشیده می شد و برای بالا بردن کرکره هم باید آنرا به سمت بالا حل داده می شد . برای کرکره های کوچک این امر کار راحتی بود اما اگر عرض کرکره زیاد بود آنگاه صاحب مغازه برای بالا و پایین آوردن کرکره باید زحمت بسیاری را تحمل می کرد . برای حل این مشکل باید در بازه های زمانی مختلف در قسمت لولای کرکره از روغن های صنعتی استفاده می شد . این امر باعث شد تا به مرور کرکره مغازه ها به صورت پنجره ای درآید این امر وزن تمام شده کرکره را کم  می کرد اما همچنان مشکل پا برجا بود و در کنار آن چون این کرکره ها به صورت پنجره ای بود امنیت هم پایین می آمد و برای رفع آن مغازه دارها نیاز به آن داشتند که پشت کرکره را توری های آهنی بزنند .

بعد از گذشت سال ها تکنولوژی استفاده از کرکره اتوماتیک ابتدا در اروپا و آمریکا مورد استفاده قرار گرفت و به مرور زمان در ایران هم از کرکره اتوماتیک یا برقی مورد استفاده قرار گرفت.

در حال حاضر از کرکره اتوماتیک علاوه بر مغازه ها و فروشگاه ها برای پارکینگ ساختمان های اداری و مسکونی مورد استفاده قرار می گیرد.